خط الرس (شیرباد-بینالود)

تاریخ اجرای برنامه:     15-95/03/13
ساعت حرکت:  پنجشنبه  12:00
ساعت برگشت:   شنبه   16:30

سرپرست برنامه: کریمی
گزارش: صفایی

 

مورخ سیزدهم خرداد طبق قرار قبلی راس ساعت ۱۲ همه ی اعضا هفت نفره ی تیم صعود و پیمایش دو و نیم روزه ی خط الراس شیرباد (ارتفاع ۳۳۰۰) به بینالود (۳۲۱۱)، در محل دفتر باشگاه جمع و پس از هماهنگی عازم روستای بوژان شدیم. ساعت ۱۳ در هوای نسبتا گرم بهاری پیمایش آغاز شد. ساعت ۱۴:۴۰ در کنار چشمه ی اول شکرآب برای صرف نهار، استراحت کوتاه و پر کردن بطری های آب، توقف کوتاهی داشتیم و سپس مسیر شیرباد رو، با کوله های سنگین، که با شیبی تند آغاز میشه در پیش گرفتیم. و پس از استراحت های کوتاه به صلاحدید سرپرست و همچنین یه توقف اجباری ده دقیقه ای بخاطر اینکه یکی از اعضا عینک طبیشو خیلی پایین تر جا گذاشته بود، به عقب تر برگشت تا عینکشو پیدا کنه که همینجا نگارنده ی این گزارش از سرپرست و سایرین مراتب عذرخواهی خودشو اعلام میکنه... و سپس مواجه شدن با بارش تگرگ و باد شدید و رعد و برق در نزدیکی قله... بالاخره با همت بچه ها حدود ساعت ۲۰:۱۵ که هنوز هوا گرگ و میش بود، تونستیم بر فراز شیرباد باشیم... و بعد از عکس یادگاری حدود ۵۰۰ متر پایین تر از قله، بعد از پیمایش حدود ۱۳ کیلومتری روز نخست و مشرف به پیست اسکی البته خالی از برف دولت آباد مشهد چادرها رو برپا کردیم تا با استراحت کافی بتونیم برای پیمایش فردا آماده باشیم.
ساعت هفت صبح روز جمعه، بعد از صرف صبحانه، پیمایش خط الراس به مقصد جانپناه مدرس آغاز شد. مسیر طولانی پر از پیچ و خم و بالا و پایین رفتن و تراورس و جالب اینکه تقریبا هم ارتفاع با سایر قله های معروف، همگی رو از نمای پشت میدیدیم و یکی پس از دیگری از کنارشون رد میشدیم. قله های اوشک، شکراب، کان مس، یالانچی و...  ساعت 9:30 دقیقه به محل خانه برق که از انتهای تاریک­دره میرآباد نیز قابل دسترسی ست و یکی دو تا محله ی عشایر و گوسفندسرا هم قابل مشاهده ست، رسیدیم... و وجود راه ماشین رو و آسیب جبران ناپذیر اون به محیط زیست چند دقیقه ای موضوع بحث اعضا بود. هوای بسیار عالی و باد خنک بسیار با ما یار بود و ادامه ی راه...
کم کم مسیر از وجود عشایر و راه، خالی میشد که مناظری بکر و پوشش گیاهی بسیار زیبا بیشتر به چشم میومد و البته عبور سه رأس قوچ کوهی از کنارمون خالی از لطف نبود... ساعت ۱۳:۳۰ صرف نهار و استراحت داشتیم که قله ی بینالود خیلی نزدیک تر از همه ی مسیر به چشم میومد انگار که یکساعته قابل دسترسی ست در حالی که این مسیر حدود ۵ ساعت و هر چه به انتهای مسیر نزدیکتر میشیم با توجه به پیمایش طولانی که از صبح داشتیم، سربالایی های تندتری هم باید پیموده میشد و این کار رو سنگین تر میکرد... و دو بار بارش شدید باران و در نزدیکی جانپناه همراه با وزش بادهای تند سختی کار رو دو چندان کرده بود تا اینکه ساعت هشت و قبل از تاریکی هوا خسته از مسیر حدود ۳۵ کیلومتری، در اطرف جانپناه مدرس که قبلتر ظرفیتش پر شده بود چادرها رو برپا کردیم و شام و استراحت که فردا هنوز مسیری طولانی در پیش بود... صبح روز شنبه ساعت ۷:۱۵ دوباره کوله ها رو به پشت انداخته و اینبار مسیر قله ی بینالود رو پیش گرفتیم و بعد از گذشتن از بین سوزنی ها آهسته و آرام با قدم هایی کوتاه ساعت ۹:۱۵ برفراز بام نیشابور ایستادیم و مرور مسیر طولانی و سختی که بخاطر هوای صاف، البته بسیار ریز قابل روئیت بود حس غرور و شادمانی به ما میداد... بعد از خوردن چای و تنقلات  به سمت جانپناه دو شهید و رو به نیشابور به راه افتادیم. البته آرام، چون از زمانبندی خیلی جلوتر بودیم. ساعت ۱۱:۳۰ از کنار جانپناه گذشتیم و کمی پایینتر حدود ساعت ۱۳ در کنار زرشک زار، تیم برای استراحت دو ساعته و صرف نهار متوقف شد و سپس حدود ساعت ۱۶:۳۰ دقیقه به پایین کتل نردبان رسیدیم و برنامه ی پیمایش در روز سوم با پیمایش حدود ۱۵ کیلومتری به پایان رسید...