باشگاه کوهنوردی کوهسار نیشابور

کفش کوهنوردی

کفش مهم ترین وسیله یک کوهنورد است. به موازات رشد و گسترش تمام ملزومات کوهنوردی،

کفش نیز سالیان گذشته بدلیل اهمیت بسیار دستخوش تغییرات قابل توجهی شده است.

بطوری که اگر یکی از کفش های مدرن امروزی را بهترین کفش بیست سال گذشته مقایسه کنیم متوجه این فاصله بسیار زیاد خواهیم شد.

از قدیم معروف بوده است که پا قلب دوم انسان و مخصوصا کوهنوردان است .
بنابراین کفش که محافظ پا است از مهمترین وسایل و پوشاک کوهنوردی به شمار می رود .
کفش های قدیم از چرم ساخته می شد که بنا به شرایط مورد استفاده ضخامت و تعداد لایه های چرم متفاوت بود . یکی از اشکالات کفش های چرمی زمستانی وزن بالای آنها بود که با اختراع لایه ها و پارچه های جدید با عناوین گورتکس - سیمپاتکس و تینسولیت تا حدی این نقیصه جبران گردیده است . لایه گورتکس که در انواع پوشاک زمستانی کوهنوردی نیز بکار می رود دارای خاصیت یک طرفه بودن است ؛ یعنی تنها از یک طرف کاملا ضد آب و باد است و در نتیجه از داخل بخار و گرمای ناشی از تعرق و فعالیت را بخارج می فرستد و از خیس شدن پوشاک زیر و سرمازدگی جلوگیری می کند .
لایه سیمپاتکس نیز مانند گورتکس ضد آب و ضد باد و دارای قابلیت تنفسی است . لایه تینسولیت نیز گرمازا بوده و در کفش های زمستانی و سنگین بکار می رود . زیره کفش کوهنوردی نیز از لایه های مخصوصی ساخته می شود که معروف ترین آن ویبرام ایتالیا است . همچنین اخیرا لایه ای شوک گیر نیز ساخته شده که فشار ضربه های وارده به کف پا را کاسته و پا دیرتر خسته می شود و در سرازیری زانوها کمتر آسیب می بیند .
با توجه به پیشرفت هایی که در زمینه ساخت کفش های کوهنوردی بدست آمده و به برخی از آنها در بالا اشاره شد ؛ امروزه برای هر نوع برنامه کوهنوردی و برای هر فصل و منطقه کفش خاصی ساخته شده و مورد استفاده قرار می گیرد و دیگر عنوان کفش های چهار فصل یا همه کاره دور از ذهن می باشد . به عنوان مثال در کفش های مخصوص سنگنوردی نوع کفش برای مرد و زن و همچنین بسته به جنس و نوع سنگ متفاوت می باشد .
بطور کل می توان کفش ها را به 6 دسته بزرگ به شرح زیر تقسیم کرد :
کفش صعودهای هیمالیایی که سه پوش و یا دو پوش هستند . نوع دوپوش از یک کفش کوچک و تنگ مثل کفش رشته کشتی که بجای بند دارای چسبک است تشکیل می شود و این کفش درون کفش اصلی که بزرگتر است قرار می گیرد .
می توان شب در داخل چادر و کیسه خواب کفش بیرونی را از پا درآورد و از پوش داخلی به عنوان جوراب و یا کفش داخل چادر استفاده کرد . در نوع سه پوش علاوه بر این دو کفش یک لایه گتر بلند نیز بر روی کفش قرار می گیرد که به دور کفش دوخته شده و تمام رویه و اطراف کفش را در بر می گیرد . پوش دوم کفش یا از جنس چرم است و یا از جنس فایبر گلاس که نوع اخیر شبیه کفش های اسکی است .
کفش کوهنوری سنگین در صعود های بلند زمستانی مانند ارتفاعات ایران بکار می روند و دارای یک یا چند لایه فوق الذکر می باشند و قابلیت نصب کرامپون را هم دارند .
کفش کوهنوردی یا کفش نیمه سنگین که برای سه فصل اول سال مورد استفاده قرار می گیرد .
کفش کوهپیمایی یا ترکینک کفش هایی سبک است و برای صعود های یک روزه یا چند روزه سبک و کم ارتفاع بکار می رود .
کفش راه پیمایی برای مسیر های ساده و کفی استفاده می شود . شبیه کفش های معمولی ورزشی و یا اسپرتکس های معروف می باشند .
کفش سنگنوردی یا کتان سنگ جهت صعود های داخل سالن و یا سنگنوردی طبیعی بکار می رود

نکات :
بعد از هر برنامه کفش را کاملا تمیز کرده و داخل آن را با روزنامه پر کنید تا هم رطوبت آن گرفته شود و هم حالت و فرم خود را حفظ کند .
هیچگاه کفش خیس را برای خشک شدن در برابر حرارت مستقیم مثل آفتاب و آتش قرار ندهید .

اول فصل زمستان کفش چرمی را کاملا با پیه شتر و یا گوسفند چرب کنید و محل دوخت ها را نیز با موم عسل بپوشانید تا آب وارد کفش نشود . هنگام شب خوابی در برنامه زمستانی کفش ها را با روزنامه پر کرده و داخل یک کیسه نایلنی قرار داده و در انتهای کیسه خواب قرار دهبد تا یخ نزند . در غیر اینصورت صبح روز بعد به پا کردن کفشی مانند آهن غیر ممکن است .

یک جفت کفش مناسب امکان اجرای تکنیک های ظریف و حرکات متناسب را فراهم اورده و همزمان سلامت پا و بدن کوهنورد را نیز تضمین می کند...
بدون تردید بسیاری از آسیبهای ورزشی "دشوار "وقت گیر و پر هزینه است و در بسیاری از موارد برگشت به سلامت کامل تحقق نمی یابد.این واقعیت "اهمیت پیشگیری از بروز آسیبهای ورزشی را به خوبی اشکار می سازد .در ورزش کوه نوردی شایع ترین اسیبهای ورزشی "صدمات اندامهای تحتانی و ناحیه کمر هستند.
مفاصل زانوو مچ پا در اندام تحتانی بسیار حساس و اسیب پذیر هستند و نیاز به توجه خاص دارند .ماهیت ورزش کوهنوردی "وارد امدن نیروهای مختلف در جهان و بردارهای گوناگون در زوایای متغیر مفاصل بدن از اندام تحتانی به بالاست .کنترل نیروهای که بدین شکل در طی راه پیمایی و کوه نوردی به اندامهای بدن وارد می شوند نیاز به درک صحیحی از بیومکانیک بدن دارد و البته طرح این مسئله از حوصله این بحث خارج است.
نتیجه کلی آنکه برای پیشگیری از اسیبهای ورزش کوهموردی در وهله اول نخست به سلامت و بهداشت پا توجه نمودو در این بین اهمیت کفش مناسب و تاثیر آن بر سلامت بدن به وضوح قابل درک است.
با تکنیکی شدن روز افزون ورزشها "الزامادر تجهیزات و لوازم خاص ان رشته نیز همگام با نیازهای ورزشکاران تغییراتی ایجاد می گردد تابهترین نتایج در مطمئن ترین شرایط بدست ایند.
- یک جفت کفش مناسب امکان اجرای تکنیک های ظریف و حرکات متناسب و موزون را فراهم اورده و همزمان سلامت پا و بدن کوهنورد را نیز تضمین می کند.
امروزه با بهره گیری از تکنولوژی جدید "تهیه و تولید کفش های کوه نوردی و سنگ نوردی از چنان طیف گستردهای برخوردار است که هر کوه نورد برای هر منظور و مقصد و اجرای هر تکنیک "می تواند کفش مورد نظر او خواهد بود و در این مرحله شرط اساسی "دقت خود کوه نورد است .
اگر کوه نورد شرایط تخصصی یا حرفه ای خود را از لحاظ مسیر صعود "طول مسیر "اهکی" شنی یا سنگی بودن مسیر "شرایط اقلیمی "عوامل موثر خاکی و اجرای فنون لازمه در هر مسیر را بررسی کرده و در نظر داشته باشد "راحت تر من تواند کفش خود را با توجه به نیازهایش تهیه نماید. در ادامه این مقاله صرفا به ویژگی های کفش و مسایلی اشاره می شود که کوهنورد برای انتخاب کفش باید انها را مد نظر قرار دهد

کفش کوهنوردی از یک رویه پلاستیکی و یک لایه داخلی گرم کننده تشکیل شده اند که این کفش ها اصولا برای کوهنوردی های طولانی و یخ نوردی های جدی طراحی شدند ولی پس از ان در میان علاقمندان به صعود در برف و یخ محبوبیت پیدا کرد . رویه پلاستیکی این کفش ها معمولا از پلاستیک سخت تشکیل شده است که مناسب بستن کرامپون و یا زیر کفشی برای روی برف است. چرا که شما می توانید بند های کرامپون را هر چه قدر که می خواهید بکشید و سفت کنید و بدون اینکه فشاری به پاهای خود بیاورید . این کفش ها برای ایستادن روی لبه ها و ضربه زدن با پا مناسب هستند . از انجا که این کفش ها واقعاً ضد اب هستند بنابراین برای شرایط سخت و رطوبتی بسیار مناسب هستند . پوش درونی پا را کاملا گرم و جدا از برف و اب نگه می دارد . در جانپناه ها می توان پوش داخلی را بیرون اورد تا نم حاصل از عرق پا زودتر خشک شود . متاسفانه عواملی مثل سفتی و ضد اب بودن و گرم بودن که باعث استفاده ایده ال از این کفش ها بر روی برف و یخ می شوند در استفاده از این کفش ها بر روی مسیر های پاکوب نکات ضعیف و کم اهمیتی هستند.

انتخاب درست یک کفش کوهنوردی:

سفتی یک کفش روی فنی بودن ان هم تاثیر می گذارد که لبه های سفت تر باعث ایستادن بهتر روی گیره ها می شوند

طرح آج کفش های کوهنوردی و کوهپیمایی:

یکی از اصلی‌ترین و مهمترین تجهیزاتی است که در کوهنوردی از آن استفاده می‌شود، و باید در نهایت دقت انتخاب شود. شرایط یک کفش خوب سبکی، مقاوم بودن و حفظ پا در مقابل عواملی چون دما، رطوبت و فشار ناهمواری‌ها می‌باشد و دارای زیره محکم ویبرام باشد.
پاها مهمترین عضو در کوهنوردی می‌باشند، زیرا تمامی فشار کوهنوردی به پاها وارد می‌شود؛ از همین رو باید قبلا پاها را برای کاری که می‌خواهد انجام دهد آماده کند. پادرد، تاول، میخچه و سرمازدگی پا خیلی سریع می‌تواند یک برنامه لذت‌بخش را به یک ناراحتی و راه‌ماندگی دردناک تبدیل کند.برای مقابله با این حالت هیچ راهی جز آماده‌سازی وجود ندارد.
کفش ورزشی بویژه کوهنوردی از عوامل مهم و اساسی در بهبود کیفیت و نحوه انجام برنامه می‌باشد. در برخی موارد علت بروز حوادث ناگوار در کوه نتیجه استفاده نکردن از کفش مناسب کوه است.
کفش کوه نامناسب تا کنون باعث بروز پیش‌‌آمد‌های ناگوار و حتی به قیمت جان کوهنورد شده. خیلی دیده شده است که افراد با کفش نامناسب به کوه می‌آیند و قبل از لذت بردن از طبیعت با پاهای آسیب دیده به منزل برمی‌گردند.
باید قبل از اجرای برنامه از انتخاب صحیح کفش برای آن برنامه اطمینان حاصل کنید و از افراد باتجربه کمک بگیرید. سلامت و زندگی کوهنورد در بسیاری از موارد به طور مستقیم به کیفیت و کارائی کفش بستگی دارد.

اندازه کفش کوهنوردی:
اندازه کفش کوه برای راحتی باید به گونه‌ای باشد که کوهنورد بتواند ساعتها کفش را به‌راحتی و آسانی بپوشد. اندازه کفش مناسب تنها با پوشیدن و راه رفتن مشخص می‌شود.
در این حالت نباید هیچ گونه فشاری بر انگشتان و به‌ویژه در اطراف و گوشه‌های پا وارد شود. کفش نه باید آن‌قدر تنگ باشد که جریان خون کند شود و نا آن‌قدر گشاد که از فرمان کوهنورد خارج شود. کفش تنگ موجب بروز ناراحتی و تغییر شکل پا و محدودیت در حرکات کوهنورد می‌شود؛ و باعث ایجاد زخم‌های دردناک و میخچه و نارسائی گردش خون، درد و خشکی می‌شود؛ وهمچنین به بروز سرمازدگی کمک می‌کند. کفش گشاد و بزرگ به اندازه کفش کوچک می‌تواند ایجاد ناراحتی کند چرا که پا در داخل آن می‌لغزد و ایجاد اصطکاک می‌کند و در نتیجه آن اصطکاک موجب بروز میخچه می‌شود.
جلوی کفش باید به اندازه کافی پهن باشد تا انگشتان پا داخل آن حرکت کند. هنگام خرید کفش باید جورابی را بپوشید که هنگام اجرای برنامه از آن استفاده می‌کنید. کفش از مدلی انتخاب شود که مورد علاقه فرد می‌باشد چرا که می‌خواهید به طور مرتب بپوشید.
به‌طور کلی برای کفش دقت کنید تا اندازه آن 1 نمره از پای شما بزرگتر باشد و این فضا را توسط جوراب پر کنید، هیچگاه برای اولین بار کفش نو را در یک برنامه سنگین استفاده نکنید.

انواع کفش های کوه پیمایی :

1. کفش های چرمی

2. کفش های الیاف مصنوعی

» کفش های چرمی :
عاملی که بعضی از کوهنوردان کفش های چرمی را ترجیح می دهند امکانات چند منظوره انهاست. یک کفش کوه پیمایی باید فصل مشترکی از سفتی و سر سختی در برخورد به سنگ هامحکم بودن در هنگام ضربه زدن به برف و یا زمانی که کرامپون به پا دارید وراحتی کامل در طول صعود باشد. در یک روزه ممکن است که کفش ها با چیزهای مثل گل و پاکوب و جریانات اب و علف ها و سنگ ریزه ها و برف سفت و صخره های با شیب تند و یخ در حال مبارزه و تماس باشند.

» مشخصات اکثر کفش های چرمی :

1. ساق بلند جهت محافظت و محکم نگهداشتن مچ پا در زمین های سفت
2. تخت ویبرام که روی مسیرهای لغزنده (برفی) تولید استحکاک می کند
3. لایه ای مابین تخت و قسمت روکش
4. یک لایه نسبتا سفت از جنس پلاستیک یا فلز که در تخت کفش قرار دارد
5. یک زبانه روی کفش و در قسمت زیر بند که باعث عدم ورود برف بهدرون کفش می شود
6. دو یا سه لایه چرم در قسمت انگشتان و یا پاشنه پا که باعث محافظتانگشتان و استحکام کفش می گردد
7. قسمت رویه که خیلی عریض باز می شود و حتی در حالت های یخ زده هم می توان کفش را از پا در اورد

» کفش های الیاف مصنوعی :
پیشرفت در فن اوری باعث شده است که بخشی از رویه چرمی کفش ها ازپارچه های الیاف مصنوعی پوشیده شده باشد و

بعضی از این کفش ها مناسب فعالیت های کوهنوردی هستند و از لحاظ ساختاری مانند کفش های چرمی هستند و اغلب این کفش ها بیشتر مناسب راه
رفتن روی مسیر های پاکوب هستن.

» مزیت های کفش های الیاف مصنوعی :
1. وزن کمتر
2. راحتی بیشتر و زمان کمتر برای جا باز کردن یا اب بندی شدن

4. قیمت پایین تر

» امتیازات منفی کفش های الیاف مصنوعی نسبت به کفش های چرمی :

1. ثبات کمتر روی مسیر ها
2. قابلیت ضد اب کمتر
3. استحکام و دوام کمتر
4. سفتی و سختی کمتر در هنگام ضربه زدن با پا در برف هنگامی که کرامپون به پا دارید

» اندازه مناسب کفش در هنگام خرید :

جهت امتحان کفش کوهنوردی در فروشگاه یک جفت جوراب از نوعی که در فعالیت های خود به پا می کنید همراه داشته باشید. پای بسیاری از افراد در طول روز باد می کند بنابراین خرید خود را در بعدازظهر یا غروب که پا در بزرگترین اندازه خود است انجام دهید.

» استفاده از کفی کفش :

انداختن کفی اضافه در کفش باعث ایجاد عایق اضافه و سطح اتکاء بهتری می شود. کفی ها مصنوعی قابلیت جذبرطوبت را ندارند و زمانی که خیس شوند از اب اشباع نمی شوند و ترکیبی منبسط دارند که به تهویه پا کمک می کند.

کفی هایی که از چرم و یا پوست بره درست شده اند همگی قابلیت جذب رطوبت را دارند و در هنگام خشک کردن پا باید انها را بیرون در اورد.

کفش در تمام رشته های کوهنوردی، یخ نوردی، سنگ نوردی، جنگل پیمائی، کوهپیمائی سبک و سنگ نوردی سالنی بدون تردید اولین و مهمترین وسیله بحساب می آید.

برای یک کوهنورد به دلیل ذات پیمایش، اولین نکته راحتی پا و در مرحله بعد قابلیت فنی برای منظور و هدف در درجه اهمیت قرار می گیرد و بر خلاف گذشته امروزه دیگر به دوام یک کفش اهمیت چندانی داده نمی شود بلکه به راحتی و قابلیت های فنی آن بیشتر توجه می شود.

برای تولید کفش، چرم همواره مورد توجه انسان قرار داشته و اینک نیز همچنان جایگاه خود را حفظ نموده است. اما بدلیل دستیابی به تکنولوژی مدرن، امروزه از لایه های جایگزین دیگری نیز در ساخت کفش سود می برند.

پس از انقلاب خیره کننده ای که پروفسور ویلیام الگور (W.L Gore) با ساخت لایه ای که به احترام نام او بعد ها لایه های گورتکس نامیده شده به راه انداخت، ابتدا پوشاک های مختلف از این محصول به بازار آمد و طی چند سال اصلاحاتی که در تولید آن به عمل آوردند موجب شد که از این لایه ها برای کفش نیز استفاده شود.
از لایه های دیگری که طی سالیان اخیر در تولید کفش به کار رفته است می توان به sympatex با قابلیت تنفسی و ضد آب و باد بودن آن اشاره کرد، که درست مانند گورتکس عمل می کند. همچنین لایه گرما زای Thinsulate در ساخت کفش های زمستانی و قوی استفاده می شود.

استفاده از این لایه تحولی اساسی در تولید کفش ها ایجاد کرد. به این که چرم نقش کمرنگ تری را ایفا می کند. در عین حال قابلیت تنفس پا نیز مورد نظر قرار گرفت. همچنین این موضوع به تولید کفش های سبک تر نیز بسیار کمک کرد. امروزه کفش هایی تولید می شود که یک لنگه آن با ساق بلند در سایز 43 با 625 گرم وزن از کارایی نسبتا قابل توجهی برخوردارند. این تنوع تولید و ساخت کفش ها همچنین ارتباط کاملا تنگاتنگی با نوع نیاز های مختلف انسان داشته و دارد. امروزه در کوهنوردی صحبت از کفشی که بتوان از آن در برنامه های مختلف بهره مند شد کاملا بیهوده است و باید برای هر برنامه خاص کوهنوردی کفش مخصوص آن را تهیه کرد.

گاهی اوقات در بین کوهنوردان صحبت از کفش های 4 فصل به میان می آید به کار بردن عبارت 4 فصل برای یک کفش بدین معنی است که آن را می توان در تابستان به دلیل عدم تعرق پا و در زمستان از قابلیت ضد آب و باد بودن آن استفاده کرد. این مفهوم استفاده عمومی کفش است و کاربرد تخصصی ندارد بدیهی است کفشی که برای زمستان استفاده می شود قابلیت های خاص خود را دارد و کفشی که در تابستان استفاده می شود، کاملا با آن متفاوت است و نباید انتظار چند منظوره از یک کفش داشت.

امروزه در تولید کفش به صورت تخصصی در حدی توجه می شود که کفش های مخصوص بانوان به صورت مجزا تولید عرضه می شود.

برای تهیه کفش باید به کارایی خاص آن توجه داشت. کفش ها را براساس قابلیت و کارایی تقسیم بندی می کنند، که این نوع تقسیم بندی از جانب کلیه کمپانی های تولید کننده کفش برای معرفی تولیدات خود، هر ساله مورد توجه قرار می گیرد:

1. کفش صعود های هیمالیائی (Expedition) این بخش شامل کفش های 3 پوش و 2 پوش است که بیشتر کاربرد زمستانی دارد.

2. کفش کوهنوردی سنگین (High Mountain) این بخش شامل کفش های سنگین و بسیار قوی کوهنوردی است که تمام آن ها قابلیت نصب گرامپون را دارند و برخی به دلیل ویژگی لایه های مصرف شده در تولید آن ها قابل استفاده در صعود های بلند زمستانی نیز می باشد.

3. کفش کوهنوردی (Mountaineering)

این بخش شامل کفش های نیمه سنگین کوهنوردی است. برای صعود های چند روزه در 3 فصل قابل استفاده است و برخی از آن ها که لایه گورتکس یا سیمپاتکس دارند برای صعود زمستانی کاملا سبک کاربرد دارند.

4.کفش کوهپیمائی ( Trekking)

شامل کفش های سبک کوهپیمائی است و از آن ها باید در حد صعود های یک روزه انتظار داشت و به دلیل داشتن دوخت در روی کفش نباید از آن ها در مسیر های سنگ لاخی یا فرود از شن اسکی استفاده کرد.

5 .کفش های راهپیمائی Walking

شامل کفش هایی است که در مسیر های ساده قابل استفاده بوده و عموما در کفه آن از شکوک گیر استفاده شده است.
6 . کفش سنگ نوردی (Climbing)

این کفش ها که اصطلاحا کتانی سنگ نیز نامیده می شودند کفش هایی است که فقط برای صعود های سالنی و یا دیواره‌های سالنی استفاده می شود.

نوشته شده توسط پرویز ستوده شایق در ساعت 18:47 | لینک | آرشیو نظرات

شنبه 27 شهریور1389

بند کفش

در مورد بند کفش چه اطلاعاتی داریم ؟ اصلاً بند کفش چقدر مهمه ؟ ، این دفعه دوست دارم نظرات شما بزرگواران را در این مورد بدونم ، می تونید ایمیل بزنید یا در قسمت نظر بدهید ، نظرات خودتون را اعلام بفرمایید .
بند کفش پهن باشه خوبه یا گرد ؟ جنس اون چقدر اهمیت داره ؟ آهان طول بندکفش چقدر باشه ،‌اینقدری بزرگ باشه که یکی دو دور هم دور ساق پامون بپیچیم ؟
تو یه سایت خارجی دیدم اونو تقسیم بندی کرده ( http://bestard.com ) لابد اهمیت داشته پس شما هم بهش فکر کنید ......