لوازم و تجهیزات کوهپیمائی

لوازم و تجهیزات کوهپیمایی

 لوازم و تجهیزات مورد نیاز کوهپیمایی از عوامل مهم و اساسی در جهت بهبود کیفیت و انجام پیمایش می باشد استفاده از این لوازم بصورت استاندارد ازموارد مهمی است که دارای ارزش بسیار بوده که در موارد متعدد جان اشخاص و گروههای مختلف را در مقابل پیش آمد ها نجات داده است.

در کوهپیمایی لوازم و تجهیزات به دو دسته تقسیم می شود:

1-لوازم انفرادی  2- لوازم گروهی

 لوازم انفرادی: به تجهیزاتی گفته می شودکه کاربرد مستقیمی با کل افراد گروه نداشته و بیشتر جهت رفع احتیاجات شخصی و به شکل انفرادی مورد استفاده قرار می گیرد .

 کفش:یکی از اصلی ترین تجهیزاتی است که در کوهنوردی استفاده می شود و باید با نهایت دقت آن را انتخاب کرد.از قدیم معروف بوده است که پا قلب دوم انسان و مخصوصا کوهنوردان است . بنابراین کفش که محافظ پا است از مهمترین وسایل و پوشاک کوهنوردی به شمار می رود .اصولا کفشهای کوه دردوسری مختلف تابستانی و زمستانی تولید می شوند،اما در کشور ما اکثر افراد ازیک نوع کفش  در تابستان و برنامه های سبک زمستانی استفاده می کنند. کفش کوه از هر نوعی که باشد باید دارای تختی محکم و غیر قابل انحنا باشد.استفاده از کفش کوه عمدتا در کوهستان است و در آنجا پای ما بیشتر برروی سنگ و تخته سنگهای مختلف قرار می گیرد ووزن بدن مارا تحمل می کند. هرگاه کفش کوه قابل خم شدن باشدو کف پای ما در طول برنامه بارها خم بشود و یا تحت شکلهای مختلف قرار بگیرد،خستگی و ناراحتی زیادی به پای ما وارد خواهد شد و کوهنوردی به صورت خسته کننده ای درخواهد آمد.کفش های قدیم از چرم ساخته می شد که بنا به شرایط مورد استفاده ضخامت و تعداد لایه های چرم متفاوت بود . یکی از اشکالات کفش های چرمی زمستانی وزن بالای آنها بود که با اختراع لایه ها و پارچه های جدید با عناوین گورتکس - سیمپاتکس و تینسولیت  و استفاده از آنها در کفشهای جدید تا حدی این نقیصه جبران گردیده است. 

 لایه گورتکس که در انواع پوشاک زمستانی کوهنوردی نیز بکار می رود دارای خاصیت یک طرفه بودن است ؛ یعنی تنها از یک طرف کاملا ضد آب و باد است و در نتیجه از داخل بخار و گرمای ناشی از تعرق و فعالیت را بخارج می فرستد و از خیس شدن پوشاک زیر و سرمازدگی جلوگیری می کند .

 لایه سیمپاتکس نیز مانند گورتکس ضد آب و ضد باد و دارای قابلیت تنفسی است .

  لایه تینسولیت نیز گرمازا بوده و در کفش های زمستانی و سنگین بکار می رود .

 زیره کفش کوهنوردی نیز از لایه های مخصوصی ساخته می شود که معروف ترین آن ویبرام ایتالیا است .

 همچنین اخیرا لایه ای ضربه گیر نیز ساخته شده که فشار ضربه های وارده به کف پا  و مخصوصا پاشنه را کاسته و پا دیرتر خسته می شود و در سرازیری زانوها کمتر آسیب می بیند .  با توجه به پیشرفت هایی که در زمینه ساخت کفش های کوهنوردی بدست آمده و به برخی از آنها در بالا اشاره شد ؛ امروزه برای هر نوع برنامه کوهنوردی و برای هر فصل و منطقه کفش خاصی ساخته شده و مورد استفاده قرار می گیرد و دیگر عنوان کفش های چهار فصل یا همه کاره دور از ذهن می باشد . به عنوان مثال در کفش های مخصوص سنگنوردی نوع کفش برای مرد و زن و همچنین بسته به جنس و نوع سنگ متفاوت می باشد .

 در هنگام خرید میتوانید کف کفش را ازهردوطرف فشاردهید یا آن را به پاکرده و روی پنجه بلند شوید اگر کف کفش به راحتی خم شد ، بنابراین کفش موردنظر بدرد کارما نمی خورد و باید کفش دیگری راامتحان و خریداری نمایید.همچنین کف کفش کوه باید خاصیت چسبندگی داشته باشد و به راحتی برروی سنگها ویا روی زمین لیزنخورد .درموقع خرید به آجهای کف کفش باید دقت کرد که به اندازه کافی بلند باشند ،درغیر این صورت آجها خیلی زود فرسوده و خطر لیز خوردن و به زمین افتادن وجوددارد. ازجمله مسائل دیگر در انتخاب کفش کوهنوردی ،مقداردوختها و درزهای آن است .هرچه درزها و دوختها برروی کفش بیشتر باشند،شانس ورود آب و رطوبت به درون کفش بیشتراست.

 بطور کل می توان کفش ها را به 6 دسته بزرگ به شرح زیر تقسیم کرد :

1.کفش راه پیمایی برای مسیر های ساده و کفی استفاده می شود . شبیه کفش های معمولی ورزشی و یا اسپرتکس های معروف می باشند .

2.کفش کوهپیمایی یا ترکینک کفش هایی سبک است و برای صعود های یک روزه یا چند روزه سبک و کم ارتفاع بکار می رود  

3.کفش کوهنوردی یا کفش نیمه سنگین که برای سه فصل اول سال مورد استفاده قرار می گیرد

4.کفش کوهنوری سنگین در صعود های بلند زمستانی مانند ارتفاعات ایران بکار می روند و دارای یک یا چند لایه فوق الذکر می باشند و قابلیت نصب کرامپون را هم دارند

5. کفش صعودهای هیمالیایی که سه پوش و یا دو پوش هستند .

نوع دوپوش از یک کفش کوچک و تنگ مثل کفش رشته کشتی که بجای بند دارای چسبک است تشکیل می شود و این کفش درون کفش اصلی که بزرگتر است قرار می گیرد .

می توان شب در داخل چادر و کیسه خواب کفش بیرونی را از پا درآورد و از پوش داخلی به عنوان جوراب و یا کفش داخل چادر استفاده کرد.

 پوش دوم کفش یا از جنس چرم است و یا از جنس فایبر گلاس که نوع اخیر شبیه کفش های اسکی است .

 در نوع سه پوش علاوه بر این دو کفش یک لایه گتر بلند نیز بر روی کفش قرار می گیرد که به دور کفش دوخته شده و تمام رویه و اطراف کفش را در بر می گیرد
 6.کفش سنگنوردی یا کتان سنگ جهت صعود های داخل سالن و یا سنگنوردی طبیعی بکار می رود

 نکات :

*بعد از هر برنامه کفش را کاملا تمیز کرده و داخل آن را با روزنامه پر کنید تا هم رطوبت آن گرفته شود و هم حالت و فرم خود را حفظ کند.

*هیچگاه کفش خیس را برای خشک شدن در برابر حرارت مستقیم مثل آفتاب و آتش قرار ندهید. 
*اول فصل زمستان کفش چرمی را کاملا با پیه شتر و یا گوسفند چرب کنیدومحل دوخت ها را نیز با موم عسل بپوشانید تا آب وارد کفش نشود.

*هنگام شب خوابی در برنامه زمستانی کفش ها را با روزنامه پر کرده و داخل یک کیسه نایلونی قرار داده و در انتهای کیسه خواب قرار دهید تا یخ نزند .

 درغیراینصورت صبح روز بعد به پا کردن کفشی مانند آهن غیرممکن است.

 هنگام تهیه کفش دقت کنید تا اندازه آن 1 نمره از پای شما بزرگ تر باشد و این فضا را توسط جوراب پر کنید.

  هیچگاه برای اولین بار کفش و دیگر لوازم کوهپیمایی نو خود را در برنامه سنگین استفاده نکنید .

                                                                            ارسال مطلب توسط خانم مرکبی