قله یالانچی

تاریخ اجرای برنامه: 1393/07/25
ساعت حرکت: 05:00
ساعت برگشت: 18:00
تعداد: 24 نفر
سرپرست برنامه: عرب
گزارش برنامه: رحیمی

 

تقویم پاییزه تیم کوهنوردی کوهسار برنامه صعود به قله یالانچی را به آدمی نشان می‌داد.

طبق برنامه‌ریزی صورت گرفته توسط سرپرست برنامه آقای عرب اعضا شرکت‌کننده در برنامه باید رأس ساعت 5 صبح در ایستگاه‌های مقرر حضور می‌داشتند که با تأخیرهای به وجود آمده توسط بعضی از دوستان بالأخره در ساعت 05:30 صبح از نیشابور خارج و بعد از طی مسیر جاده باغرود و عبور از مقابل اردوگاه فرهنگی تربیتی شهید رجایی ساعت 06:30 در انتهای جاده باغرود و ابتدای روستای رود قرار گرفتیم؛ و با یاد و نام خدا برنامه دیگری را با امید به شادی و موفقیت و سلامتی آغاز کردیم.

با نظر سرپرست برنامه و دیگر دوستان در کنار مسیر رودخانه باغرود به حرکت خود ادامه دادیم. صبح پاییزی روز جمعه هوایی بهاری را برای آدمی به وجود آورده بود.

منطقه اوشک و صعود به قله اوشک و سپس یالانچی راهی بود که برای صعود در نظر گرفته‌شده بود. بر همین اساس تیم در مسیر رسیدن به یال اوشک حرکت و در ساعت 08:10 صبح جهت صرف صبحانه در ابتدای یال اوشک توقف کرد. بعد ا ز خوردن صبحانه گروه بر روی یال اوشک به سمت چشمه اوشک ادامه حرکت داشت که در حدود ساعت 09:10 هم‌جهت ذخیره‌سازی و برداشتن آب از چشمه و هم استراحتی کوتاه و چاق کردن نفسی در منطقه چشمه اوشک ایستادیم. آبی گوارا و خنک اما با طعمی خاص و متفاوت از آب شهری  که برای ما شهرنشین‌ها تا حدودی بیگانه بود، به آدمی روح و جان تازه‌ای می‌بخشید. پس از برداشتن آب در پاکوب مشخصی جهت رسیدن به قله اوشک حرکت خود را دو بار آغاز کردیم. شیب تند بعضی از نقاط کار را برای بعضی از اعضا سخت و طاقت‌فرسا کرده بود که با یاری سایر دوستان و کمک آن‌ها، حرکت بدون توقف ادامه پیدا کرد تا دوباره احساس یکی بودن تیم بر آدمی غلبه و آشکار گردد.

ساعت 10:30 در قله اوشک بودیم اما بدون توقف ادامه دادیم و به صعود به یالانچی فکر می‌کردیم و در تلاش برای رسیدن.

هوا تا حدودی سرد بود و مجبور به‌اضافه کردن لباس و قطرات اندکی از باران هر از چند گاهی زورافزایی جانانه‌ای بود برای همه.

گاهی اوقات نگاه به راه مقابل و  رسیدن به قله و باقیمانده راه، آدمی را برای صعود به شک و تردید وامی‌داشت امانگاهی کوتاه به پایین و پشت سر و راه پیموده و احساس غرور از قرار گرفتن در این ارتفاع،  شک صعود را به‌یقین تبدیل می‌کرد و درون آدمی حکمی لازم‌الاجرا و قطعی برای صعود صادر می‌شد.

گاهی مسیر سخت و گاهی مقداری از سختی کم می‌شد ولی درمجموع بسیار زیبا و غرورانگیز بود.

در ساعت 13 اعضا تیم با حضور تمامی دوستان و با صعودی صددرصدی در بالای قله 3100 متری یالانچی قرار گرفت و فریادهای از سر شادی و غرور  سکوت زیبای قله را شکست و زیبایی از جنسی دیگر به منطقه بخشید.

پس از استراحتی کوتاه برنامه بازگشت از مسیر دره مرغزیدر اجرا شد و در ساعت 14:30 دقیقه تمامی اعضا تیم در انتهای دره مرغزیدر جهت صرف ناهار اُتراق کردند. منطقه‌ای بسیار زیبا با درختان گردو با برگ‌های زرد و سبز و گاهی نارنجی و پوششی از چمن بر روی زمین و آب که کامل‌کننده این تابلوی زیبای و بی‌بدیل پروردگار بود.

در ساعت 15 دو بار عزم رفتن و آهنگ بازگشت نواخته شد. منطقه مرغزیدر و رودخانه بوژان در فصل پاییز زیبایی خاصی دارد که آدمی را مبهوت می‌کند و زبان را به تحسین و شکر گذاری.

حدود 45 دقیقه‌ای به روستای بوژان مانده بود که هوا کاملاً تاریک شد و این تاریکی در کنار آهنگ زیبای آب و صدای باد در بین برگ‌ها شرایطی خاص و بی‌نظیر از هنرنمایی یگانه هنرمند بی‌رقیب هستی.

نور چراغ‌های پیشانی اعضا گروه در ظلمت رودخانه بوژان نیز خالی از لطف نبود و تجربه‌ای متفاوت.

با گذشتن از همه زیبایی‌ها و صداهای گوش‌نواز آب و باد در ساعت 6 به محل ابتدای روستای بوژان رسیدیم و به سمت نیشابور حرکت کردیم و بازهم حادثه همیشگی در همه برنامه‌ها: لحظات شاد و پرانرژی و مرور خاطرات یک روز شاد و شیرین در کنار کوهسار.