دماوند

تاریخ اجرای برنامه: 11-94/05/08
ساعت حرکت: 14:30  پنج  شنبه

ساعت برگشت: 13:00 یکشنبه

سرپرست برنامه: آزاده

گزارش: بیدار

 

امروز 8 مرداد شروع برنامه تجمع فرهنگسرای بهمن دیدار دوباره دوستان برنامه علم کوه و همراهی دیگر دوستان کوهساری که برای بدرقه آمده بودند ساعت 14:30 نیشابور را به مقصد دماوند ترک کردیم ساعت 02:30 بامداد جمعه قرارگاه پلور بعد از  تجهیز و جابه جایی کوله ها ، حدود ۱۰ کیلومتر در سمت راست بر روی تابلویی که به سختی خوانده می شود نوشته شده به سمت پناهگاه سیمرغ. این جاده خاکی و بسیار ناهموار است را با نیسان طی کردیم. کمتر از یک و نیم ساعت بعد در پارکینگ انتهای مسیر رسیدیم از پارکینگ تا پناهگاه سیمرغ ۳-۴ ساعت کوله کشی داشتیم. ساعت 6 صبح تمامی اعضاء گروه با توان و روحیه عالی و تجهیز به کوله های سنگین  به سمت جان پناه سیمرغ حرکت کردیم مقابل دماوند ایستاده بودیم هوا روشن شده بود پشت سرمان ماه همچون فانوسی در آسمان می درخشید و دماوند همچون نگینی در میان کوههای سربه فلک کشیده و به مانند سروی دیده بانی می کرد سوسوی چراغهای چادرهایی که در دلش پنهان بود جذابیش را دو چندان می کرد کوهی پر غرور و چالش برانگیز اعضاء با گامهای کوتاه مسیر را به سمت جان پناه سیمرغ پیمایش کردند . در جبهه غربی قاطری برای حمل کوله ها تا پناهگاه نبود پناهگاه سیمرغ در ۲ طبقه ساخته شده بود و گنجایش ۳۰-۴۰ نفر را داشت. از این رو همراه داشتن چادر برای صعود غربی یک ضرورت محسوب می شد.

ساعت 9 صبح با تمام سختی و بیخوابی اعضاء به جان پناه سیمرغ رسیدیم و پس از استقرار چادرها طبق برنامه جمعه را برای استراحت و هم هوایی در منطقه ماندیم در دقایق اولیه رسیدنمان به جان پناه متوجه آسیب دیدگی کوهنورد خرم آبادی شدیم و گله های همنوردش که قریب 25 ساعت در میان صخره ها و بدون هیچ گونه امکانات و کمکی مانده بود و هر لحظه احتمال از بین رفتن علایم حیاتی اش پیش بینی میشد و این نگرانی بچه ها را بوجود آورد.

بیخوابی یکی از عوامل مهم ارتفاع زدگی است ولی اعضاء برای کمک بعد از دو ساعت به سمت قله عزیمت کردند و این روحیه همیاری و همدلی قابل تحسین بود.

اعضاء باقی مانده ساعت 4 بعدازظهر از کمپ جهت هم هوایی بسمت قله رهسپار شدند که در مسیر راه همنوردانمان را ملاقات کردیم که مصدوم را به سمت جان پناه می آوردند . در مسیر برگشت صدای بالگردی را که برای بردن مصدوم آمده بود توجه همه را بخودش جلب کرد و تا گرگ و میش شدن هوا طول کشید . این تجربه تلخ و ماندگار را و اذعان اینکه هرچقد توانمند باشی احتیاط شرط عقل است و باید تمامی جوانب را سنجید.

اعضاء پس از صرف شامی مختصر و آمادگی برای صعود، شب را به صبح سپری کردیم و بامداد شنبه ساعت  5 بسمت قله رهسپار شدیم

عهدی که اعضاء با خدای خویش بسته بودند ومتواضعانه تر از همیشه بسمت قله رهسپار شدند .

با طلوع خورشید و سایه ای که بر روی سد لار و شهر تهران زیبایی و عظمت قله را دو چندان می نمود.

ساعت 08:30 خورشید از نوک قله چشم نوازی میکرد.جبهه غربی بکر و رمزآلود که با سرپرستی و انتخاب بهترین مسیر صعود زیبایی را به یاد و( ذهنمان ) گذاشت .

مسیر با شیبی تند و لغزش سنگهای یخ زده و پیمایش در برف و استشمام بوی گوگرد  دم و بازدم های متعدد توقف های کوتاه و بالاخره در ساعت 12:30 بر بام ایران ایستادیم . آن لحظه را به یاد خواهیم داشت و به آرشیو زیباترین لحظات زندگیمان هدیه خواهیم داد . خدایا با تمام وجود شکرت می کنم بخاطر توفیق حضور و این حس را به تمامی آرزومندان تقدیم می کنم .

بعد از دو ساعت توقف و گرفتن عکسهای یادگاری با نماد قله و توضیحات آقای آزاده سرپرست برنامه و دیدن جبهه های مختلف مسیر شن اسکی را بسمت جان پناه طی کردیم .

 اینجا جا دارد از منظر دید سرپرست دیدی مسئولانه داشته باشیم سرپرستی این برنامه با تمام خطرات احتمالی و دغدغه های که برای ایشان بوجود آمد قابل تحسین و قدردانی است . تک تک اعضاء را زیر نظر داشتند.

برنامه ای پر خطر اما جذاب مسیر برگشت برفی و سرسره هایی که یادآور دوران کودکیمان بود.

مسیر را با تمام سختیش طی نمودیم و ساعت 17 در جان پناه سیمرغ شب را به صبح رساندیم . و روز یکشنبه 7 صبح به سمت قرارگاه پلور رهسپار شدیم . آدمی با طبیعت احیا ء می شود، معرفت کسب می کند . و مطمئنا درسها می آموزند.